Στενώματα Ουρήθρας

Τι είναι η ουρήθρα;

Η ουρήθρα είναι ένας ελαστικός σωλήνας μέσα από τον οποίο βγαίνουν τα ούρα από την κύστη στο εξωτερικό περιβάλλον.

Στις γυναίκες τα στενώματα είναι αρκετά σπάνια. Συνήθως αφορούν τους άνδρες.

Στην προσπάθειά του ο οργανισμός να επουλώσει μία πληγή, στην ουρήθρα μετά από μία βλάβη τραυματικής ή φλεγμονώδους αιτιολογίας, παράγει περισσότερο ιστό απ’ ότι φυσιολογικά με αποτέλεσμα να φράσει ένα τμήμα της ουρήθρας.

Αυτό το κλειστό/στενό τμήμα της ουρήθρας ονομάζεται στένωμα.

Τα στενώματα μπορεί να είναι διαφόρου μήκους και πλάτους. Ξεκινάνε συνήθως από 1 cm  και μπορεί να φτάσουν έως και 4 cm ή και παραπάνω. Όσο μεγαλύτερο είναι τό στένωμα σε μήκος, τόσο πιο βαρύ θεωρείται το περιστατικό.

Τα αίτια πρόκλησης των στενωμάτων ουρήθρας:

1. Κάταγμα της λεκάνης έπειτα από τροχαίο ατύχημα
2. Πτώση ιππαστί
3. Μετά από καθετηριασμό της ουρήθρας
4. Έπειτα από χειρουργική επέμβαση όπως π.χ. προστατεκτομή ή ακτινοθεραπεία για κακοήθειες του ουρογεννητικού συστήματος
5. Λοίμωξη της ουρήθρας π.χ. σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (γονόρροια, χλαμύδια)
6. Λοίμωξη από χρόνια παραμονή καθετήρα
7. Βρέφη που από την γέννησή τους φέρουν στενώματα στην ουρήθρα (αυτά ονομάζονται βαλβίδες)
8. Καρκίνος προστάτη που με την συνέχεια της διήθησης των ιστών δημιουργεί στενώματα στην ουρήθρα

Συμπτώματα στενωμάτων:

• Δυσκολία ούρησης (ο ασθενής δυσκολεύεται να βγάλει τα ούρα από την κύστη και πολλές φορές σπρώχνει με την κοιλιά )
• Η ούρηση μερικές φορές γίνεται σαν σπρέι
• Στάξιμο σταγόνων κατά την ούρηση
• Συχνουρία
• Τσούξιμο κατά την ούρηση

Αυτά τα συμπτώματα δεν είναι πάντοτε τα ίδια σε κάθε ασθενή, σε άλλους υπάρχουν λίγα, σε άλλους μόνο ένα, σε άλλους περισσότερα, αλλά οπωσδήποτε είναι διαφορετικής μορφής και έντασης σε κάθε ασθενή κάθε ένα από αυτά.

Η διάγνωση του στενώματος τίθεται με τις εξής εξετάσεις:

α. Ουροροομετρία.

Είναι μία εξέταση η οποία μετράει την ροή των ούρων, δηλάδή την ποσότητα των ούρων ανά δευτερόλεπτο. Όταν υπάρχει στένωμα στην ουρήθρα η ροή είναι μειωμένη.

β. Ουρηθροκυστεογραφία ανιούσα και κατιούσα

Είναι μία ειδική ακτινογραφία που μας δείχνει το μήκος και το πλάτος του στενώματος αλλά και την θέση αυτού.

γ. Ενδοσκόπηση

Με την χρήση του κυστεοσκοπίου βλέπουμε ακριβώς την αρχή του στενώματος, όμως δεν μπορούμε να δούμε την συνέχεια του ούτε το μήκος του.

Θεραπεία στενωμάτων:

1. Η ενδοσκοπική ουρηθροτομή

Είναι η μέθοδος με την οποία με τη βοήθεια του κυστεοσκοπίου εισάγουμε ένα μαχαιρίδιο και κόβουμε την ουλή του στενώματος. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνουμε την διάμετρο της στενωμένης ουρήθρας. Συνήθως εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που το στένωμα δεν ξεπερνά τα 2 cm. Όμως σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει μερικές φορές η πιθανότητα μέχρι και 40% το στένωμα να υποτροπιάσει και την επόμενη φορά να γίνει χειρότερο, πιο στενό και ίσως πιο μακρύ.

2. Διαστολές της ουρήθρας.

Με αυτήν την μέθοδο εισάγονται ειδικοί καθετήρες στην ουρήθρα που έχουν σαν σκοπό να ανοίξουν/διαστείλλουν σταδιακά το στένωμα. Εισάγονται πιο λεπτοί καθετήρες στην αρχή και μετά πιο μεγάλοι ώστε να φτάσουμε στο μεγαλύτερο δυνατό καλό αποτέλεσμα, δηλαδή στην μεγαλύτερη διάταση της ουρήθρας.

3. Μόνιμα διουρηθρικά stent.

Το stent είναι ένα μεταλλικό σωληνωτό πλέγμα που χρησιμεύει σαν καλούπι για να κρατά τον αυλό της ουρήθρας ανοιχτό μετά από μία διαστολή που έχει γίνει με εσωτερική ενδοσκοπική ουρηθροτομή. Σήμερα τα πλέγματα δεν χρησιμοποιούνται σε μεγάλη ευρύτητα διότι δημιουργούν διάφορα προβλήματα και έχει εγκαταλειφθεί από πολλούς ουρολόγους. Ένα από αυτά είναι η δημιουργία ουλώδους ιστού με συνέπεια τη δημιουργία νέου στενώματος πάνω στο stent, και έτσι καθστά πολύ δύσκολη την αφαίρεση του. Χρησιμοποιείται κυρίως σε ηλικιωμένους ασθενείς με σοβαρά καρδιακά προβλήματα που δεν μπορούν να δεχτούν άλλης μορφής αναισθησίας εκτός από την τοπική.

4. Χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική θεραπεία είναι αυτή που εφαρμόζεται μετά την αποτυχία όλων των υπολοίπων θεραπειών.

Η χειρουργική θεραπεία είναι η μόνη λύση η οποία μπορεί να δώσει οριστική θεραπεία στο πρόβλημα του στενώματος μετά την αποτυχία των προηγούμενων μεθόδων. Το ποσοστό επιτυχίας μπορεί να φτάσει μέχρι και 100%, όταν η στένωση δεν ξεπερνά τα δύο εκατοστά.

Σε αυτά τα μικρά στενώματα αφαιρείται το στενωμένο τμήμα της ουρήθρας μαζί με τον ουλώδη ιστό και τα δύο υγιή άκρα της ουρήθρας αναστομώνονται.

Όταν όμως το στένωμα είναι μεγαλύτερου μήκους, τότε μπορεί να χρειαστεί να γίνει ανακατασκευή της ουρήθρας, δηλαδή να χρησιμοποιηθεί κάποιος άλλος ιστός στη θέση του ουλώδους στενωμένου αφαιρεθέντος τμήματος. Τέτοιος ιστός μπορεί να είναι από το δέρμα του οσχέου ή από το βλεννογόνο του στόματος ή από δέρμα πίσω από το αυτί.